ανθρωπολατρία

Η λατρεία του ανθρώπου ως θεού, συνηθισμένο φαινόμενο στους πρωτόγονους λαούς. Η α. διατηρήθηκε μέχρι τα μεσαιωνικά χρόνια με τη μορφή λατρείας των αυτοκρατόρων και έως τις ημέρες μας δεν έχει εξαλειφθεί τελείως από ορισμένους λαούς. Οι ανθρωπολάτρες πίστευαν ότι τα άτομα που διακρίνονται για τη σωματική τους δύναμη ή την πνευματικότητά τους, ή ακόμα και για άλλες ικανότητες, θα μπορούσαν να επηρεάσουν με τις υπερφυσικές τους αυτές ιδιότητες την τύχη των συνανθρώπων τους, γι’ αυτό και τα λάτρευαν ως θεούς. Αντικείμενο θεοποίησης υπήρξαν οι φαραώ των Αιγυπτίων, οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες κ.ά., οι οποίοι θεοποιήθηκαν είτε όσο ζούσαν είτε μετά τον θάνατό τους. Ο όρος α., και κυρίως ανθρωπολάτρης, χρησιμοποιήθηκε και με υποτιμητική έννοια. Ανθρωπολάτρες ονόμαζαν οι χριστιανοί τους εθνικούς, οι Εβραίοι τους χριστιανούς και οι ορθόδοξοι τους αρειανούς. Μία άλλη μορφή α. είναι και ο υπέρμετρος θαυμασμός και πίστη σε πολιτικούς ηγέτες ή καλλιτέχνες (προσωπολατρία).

* * *

και -εία, η (AM ἀνθρωπολατρία και -εία)

η απόδοση λατρείας ή θεϊκών τιμών σε άνθρωπο κατά τη διάρκεια της ζωής του ή μετά θάνατον

νεοελλ.

υπερβολική αγάπη και τυφλή προσήλωση σε πολιτικούς ηγέτες ή άλλες προσωπικότητες.